Het project:
Mustangs direct uit het wild, één trainer, meerdere studenten, communicatie via lichaamstaal, hulpmiddelen alleen gebruikt voor de veiligheid, nóóit om te trainen.
Het doel:
Ontdekken in hoeverre de paardensportkunst uitsluitend met lichaamstaal kan worden ontwikkeld.
Positieve stress
Zittend in een trein op weg naar het vliegveld van Brussel, om van daaruit naar Portugal te vliegen voor de volgende workshop, heb ik even een moment om wat gedachten op te schrijven.
Deze training trip was een geweldige kans om mijn werk met Freedom Based Training nog eens door andere ogen te zien. Hoewel ik dezelfde ideeën aan het onderwijzen ben die ik met Myrnah heb geleerd tijdens het filmen van de film Taming Wild, levert toch elke plek waar ik ga en elke groep die ik lesgeef, weer nieuwe vragen op die mij helpen de dingen van een andere kant te zien. Hoe meer ik leer, hoe beter ik de ideeën kan uitleggen. Voor de grap zeg ik dat tegen de tijd dat ik negentig ben, ik er heel goed in zal zijn!
Voor nu zal ik delen wat ik weet. Ik zal de dingen delen die voor mij goed werken en gewerkt hebben, en ik volg mijn studenten om te weten welke dingen voor hen werken.
De studenten in New Jersey zijn anders dan de studenten in Ierland en die zijn anders dan de studenten in Engeland en die zijn anders dan die uit Belgie en die weer ander dan in Portugal. Maar hoewel iedereen heel verschillend is, zijn er toch meer overeenkomsten dan verschillen en die overeenkomsten laten me weten dat ik op de goede weg ben om over te dragen wat ik overdraag mbt Freedom Based Training. We zien gewoon allemaal de dingen vanuit een iets andere hoek.
Als je me zes jaar geleden had verteld dat dit leven van internationale reizen en vrienden over de hele wereld mijn manier van leven zou zijn, had ik gelachen. Zes jaar geleden woonde ik als alleenstaande moeder in een klein stadje en verdiende ik mijn geld als paardentrainer naar mijn beste kunnen. Ik had niet het plan om ooit een leven te bouwen dat op een significante manier groter was.
Zelfs toen een student me die cruciale vragen stelde die de geboorte waren van Taming Wild en alles wat Freedom Based Training zou worden … zelfs toen had ik geen gedachten die verder gingen dan mijn kleine stille en persoonlijke ervaring. Ik begon met het schrijven van een blog waarvan ik dacht dat een paar mensen het zouden lezen, en daarna maakte ik een film waarvan ik dacht dat een paar mensen ervan zouden genieten.
Zelfs toen de film werd opgepikt en alles in een stroomversnelling kwam en ik een paar studenten de dingen begon te leren die ik in de film had gedaan … zelfs toen had ik niet echt het idee dat dit allemaal zoveel groter zou worden dan ik ooit had bedacht of verwacht.
Nu, na zes jaar begin ik eindelijk de realiteit te omarmen dat dit alles zoveel groter is dan alleen ik en mijn eenvoudige, rustige leven verscholen in de Noordwestelijke hoek van de Verenigde Staten. En dus, terwijl het leven groter en ingewikkelder voor me wordt, merk ik dat ik nadenk over de rol die stress voor ons allemaal speelt. Zowel voor paarden als voor mensen wordt het leven soms groter en voller en met gebeurtenissen die we nooit hadden verwacht.
Ergens in Engeland, ‘s avonds laat met Nicole in een café, hebben we het over stress en de positieve en negatieve kanten ervan en hoe dat voor iedereen anders is. Waarom is dat? Wat is het dat stress goed of slecht maakt?
Ik geloof dat stress een continuüm is en dat een beetje stress de vitaliteit van het leven is. Stress zorgt ervoor dat we geïnteresseerd zijn, antwoorden zoeken, spelen. Een leven zonder enige vorm van stress zou stagneren en oninteressant worden. Sommige mensen noemen simpelweg de positieve kant van het spectrum “interessant” in plaats van stress; echter, iets wat interessant voor de ene persoon (of paard) is kan angstaanjagend zijn voor een ander persoon (of paard).
Dus denk ik, als we het volledige spectrum dezelfde naam geven, krijgen we inzicht in hoe anderen zich voelen wanneer het anders is dan hoe we ons zelf voelen.
Ik geloof dat we het niveau van stress dat een persoon of een paard ervaart, kunnen zien door de manier waarop ze uiting geven aan: Vechten, Vluchten of Bevriezen: Afhankelijk van waar voor hen de stress op de schaal ligt, zullen ze meer of minder functioneel zijn in relatie tot anderen.
We hebben allemaal een bewegend doel van hoeveel stress een positieve factor zou kunnen zijn in ons leven, en hoeveel stress zou kunnen voelen als te veel – dreigende verwonding en vernietiging in plaats van de groei en ontwikkeling wat we eigenlijk willen.
Volgens mij is het een heel eenvoudige vergelijking.
1. Te veel stress zal ons scheiden van anderen en ervoor zorgen dat we ons alleen voelen.
2. De juiste hoeveelheid stress zal binding en relaties bevorderen en ondersteunen.
3. Niet genoeg stress zal uiteindelijk op zijn eigen manier stressvol worden, omdat groei ons helpt contact te maken met anderen.
Zoals bijna alles waar ik les in geef en in geloof, zijn de essentiële concepten eenvoudig, maar de diepte van het begrip is diepgaand.
De juiste hoeveelheid stress voor elk individu hangt van teveel factoren af om allemaal ooit te kunnen beheersen dus, zoals elke goede paardentrainer doet, zoek ik naar de beheersbare factoren.
- Elke ervaring buiten de comfortzone zal de stress doen toenemen.
2. Leiderschap en beweging verminderen stress.
3. Harmonie, Flow, Aanvullen en Spiegelen werken het best als middel om verbondenheid te creëren en een relatie op te bouwen met onze paarden wanneer stress op een functioneel niveau is.
Dus dat brengt ons bij de vraag, hoe kunnen we het stressniveau van onze paarden lezen en zien wat er zich ontwikkelt, zodat we gepaste actie kunnen ondernemen op het juiste moment en met het juiste gevoel?
In geval van stress zijn er drie mechanismen die kunnen optreden, die bijna iedereen wel kent. Dit zijn Vechten, Vluchten en Verstarren.
Ik denk dat het goed is dat we ook naar de positieve kanten kijken van vechten, vluchten en verstarren.
Een paard kan ‘Vluchten ‘functioneel laten zien als hij/zij rustig en gemakkelijk afstand neemt van druk of ongemak. Maar hij/zij kan het ook disfunctioneel laten zien door te bokken en er op hoge snelheid en in blinde paniek vandoor te gaan.
Verstarren of bevriezen kan functioneel worden weergegeven wanneer een paard een lang moment pauzeert om na te denken voordat actie wordt ondernomen. Het kan ook op een disfunctionele manier worden weergegeven wanneer een paard rigide wordt of niet meer reageert op prikkels van buitenaf.
De mechanismen om met stress om te gaan zijn op een schaal in te delen en wat functioneel is voor de een, hoeft dat niet te zijn voor een ander. Dit is per paard en per persoon verschillend en moet worden aangepast per unieke relatie.
Wanneer we de fysieke manifestaties van stress zien, moeten we ons afvragen, op een schaal wordt de stress minder of erger ? En binnen de unieke relatie die ik heb met dit paard, is deze hoeveelheid stress helpend en ondersteunend voor onze relatie?
Terwijl we dit van moment tot moment beoordelen, geeft het ons een maatstaf van wat we zouden kunnen doen om een betere relatie met onze paarden te ontwikkelen.
Heel eenvoudig, als de stress positief is en helpend voor een beter relatie, moeten we het paard meer harmonie-, flow, aanvullend- en spiegelgedrag bieden.
Als de stress minder functioneel wordt voor de relatie, moeten we meer leiderschap en meer beweging bieden.
Most horse training is done in a dominant way to some degree, where there is a building of pressure of some sort until a horse finds harmony with the human. When this is done well it is the fastest way to lower stress and find common ground in the relationship.
Deze behoefte aan leiderschap stelt ons de vraag wat leiderschap is?
Ik geloof dat leiderschap het vermogen is om beslissingen te nemen die leiden tot meer harmonie in een relatie.
De meeste paardentraining wordt op een min of meer dominante manier gedaan, waarbij er enige vorm van druk is totdat een paard in harmonie is met de mens. Wanneer dit goed wordt gedaan, is dit de snelste manier om stress te verminderen en een gemeenschappelijke basis te vinden in de relatie.
Bij Freedom Based Training werken we precies andersom. Met passief leiderschap nemen we beslissingen voor ons eigen lichaam totdat we manieren vinden om harmonie met het paard te ontwikkelen, zónder dat het paard daar iets voor hoeft te doen. Dit is de langzaamste manier om leiderschap te ontwikkelen en stress te verminderen, maar het voordeel van langzaam werken is dat we een betere kans hebben op goed gevoel en timing en succesvol zijn, ook al duurt het langer.
Hoe hoger het stressniveau van een paard is, hoe beter het gevoel en de timing van de trainer moet zijn om succesvol de stress te verlagen naar een niveau waar verbinding en contact mogelijk zijn. Als je kiest voor dominant leiderschap, moeten je vaardigheden wel heel goed zijn om succesvol te zijn. Als je kiest voor Passief Leiderschap, is dit een langzamere weg maar heb je vooral gerichte aandacht nodig om te weten wanneer je beslissingen moet nemen en wanneer je kunt kiezen voor flow.
In Freedom Based Training leren we hoe we ons paard kunnen lezen. Aanvullen en spiegelen wanneer ze inspanningen doen om hun stress te verminderen en dieper contact met ons te maken, en goede beslissingen bieden wanneer ze hulp nodig hebben bij het verminderen van hun stress.
Ik geloof dat relaties altijd over gevoel en timing gaan: wanneer je een leider bent en wanneer je een partner moet zijn; en ongeacht welke je kiest, het overkoepelende doel is altijd om een positief niveau van stress te hebben en een betere relatie als resultaat.
Hoe beter onze relatie wordt en hoe functioneler de stressgewoonten worden, hoe meer we kunnen werken in het gemakkelijk geven en nemen van ofwel partnerschap (flow) ofwel beslissingen nemen. Dat zijn de momenten waar ik voor leef met paarden.
En dan, aan het eind van de dag, als ik in een vliegtuig of een trein zit en alle verschillende spanningen in mijn eigen leven uitzoek, besef ik, dat dit misschien niet alleen om paarden trainen gaat … Als ik naar mijn eigen leven in het algemeen kijk, is mijn stressniveau dan functioneel? Of begin ik me meer alleen en geïsoleerd te voelen in mijn stress? Wat het antwoord ook is, ik heb de oplossingen zojuist uiteengezet.
Te gestrest en geïsoleerd? Begin met het nemen van meer en betere beslissingen …
Als ik precies de juiste hoeveelheid Vechten (speelsheid) Vluchten (aanpassingsvermogen aan druk) en Verstarren (bedachtzaamheid) voel, dan hoef ik er alleen maar in mee te gaan, Harmoniseren en Flow met mijn leven ….
Maar eerlijk gezegd, is het trainen van paarden gemakkelijker dan het managen van mijn eigen leven. Hopelijk biedt dit goede stof tot nadenken terwijl je je eigen relaties opbouwt.
Na Portugal weet ik dat ik niet kan wachten om weer thuis te zijn, voeten in het zand, vacht in mijn vingers en de adem van paarden weer in mijn nek.
Hooves and Heartbeats,
Elsa
